Uluslararası Denizcilik Örgütü (IMO) Birleşmiş Milletler tarafından 1948 yılında temelleri atılıp 10 yıl sonra 1958 yılında resmen çalışmalarına başlayan bir kuruluştur. Kuruluşun, gemicilik sektörüne etki eden her türlü teknik konuyu ele alarak uluslararası ticaretle uğraşan ülkelerin mevzuat ve uygulamaları açısından hükümetler arasında iş birliği sağlamak denizde güvenlik, seferler nedeniyle gemilerden kaynaklanan deniz kirliliğini önlemek ve kontrolünü sağlama, uygulama etkinliği yüksek standartların kabulünü teşvik edip kolaylaştırmak amaçları arasındadır.
IMO “daha emniyetli sefer ve daha temiz denizler” felsefesine sahip bir örgüt olup, komite ve alt komiteler tarafından çalışmaları yürütülür. Kuruluşundan itibaren birçok sözleşme ve protokolü geliştirmiş ve denizde güvenliği, kirliliğin önlenmesi ve diğer gözlenen meselelerle ilgili olarak kod ve tavsiyeler kabul etmiştir. IMO kararları, söylendiği gibi tavsiye niteliğinde olup, üye devletler tarafından onaylansa bile ulusal mevzuat ile desteklenmeden geçerliliği bulunmaz. Ulusal kanunlarla kabul edilmesi takdirde yürürlüğe girer.
Denizcilik sektöründe aksayan her faaliyette, sonuç olarak az veya çok güvenliği etkilemektedir. Bu nedenle denizcilikteki güvenlik konusun çalışılıp Denizde Can Güvenliği Uluslararası Sözleşmesi (SOLAS), Denizde Çatışmayı Önleme Tüzüğü (COLREG) ve Gemi Adamlarının Eğitim, Belgelendirme ve Vardiya Tutma Standartları (STCW) gibi gemi, seyir ve mürettebata yönelik pek çok sözleşme ve politikalar ile evrensel boyutlu güvenlik kodları kabul edilmiştir. IMO ilk zamanlarında, uluslararası kodlar ve sözleşmelerin hazırlanması üzerine dururken, günümüzde IMO bu sözleşmelerin, kodların ve diğer kuralların ülkeler tarafından kabul edilip iç hukuka geçirilmesi ve etkin bir şekilde uygulanması adına çalışmalarına devam etmektedir.
REFERANS
Ayan M.Baykal T.(2010), ULUSLARARASI DENİZCİLİK ÖRGÜTÜ VE ÇEVRE: TÜRKİYE’NİN ÖRGÜT İÇİNDEKİ DURUMU, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, s:275-297.